Afspraak met Rudi Eerdekens op een donderdagavond eind april. We zetten ons neer met een koffie in het vergaderlokaaltje van het BWP-kantoor. Stukje Limburgse vlaai erbij. BWP-Rood is de hoofdkleur in dit lokaaltje. En tinten van grijs. De haarkleur van Rudi en onze fotograaf Dirk Caremans verraden dat de pensioenleeftijd gerechtigd is. De directeur van BWP gaat officieel op pensioen op 1 juni. Onder dat grijze haar neemt hij heel veel anekdotes, diep respect voor vrijwilligers en (boeren)wijsheid mee. We lichten hier een tipje van de sluier, het volledige interview leest u in EquiTime juni (rond 11 juni in de brievenbus).
Hoe kijk jij terug? Tevreden?
Rudi: Ik ben in een interessante en leuke wereld terechtgekomen. De dingen kwamen op mij af en ik wilde vooruit. Een wereld waarin heel veel passie aanwezig is. De eerste telefoon die ik kreeg toen ik bij BWP begon, was van een fokker die belde omdat de naam van zijn paard niet juist gespeld stond in Het Warmbloedpaard. De naam begon met een ‘Q’ dat weet ik nog heel goed. Toen wist ik meteen wat fokkers drijft. De passie. De eer van hun werk…De gedrevenheid van de ‘kleine fokker’. Dat is de basis van BWP. Ik geniet er nog altijd van als ik paardenmensen met elkaar hoor praten op hengstenkeuringen of op prijskampen. BWP is een verhaal van paarden maar vooral ook van mensen. En we moeten er over waken dat we het voor onze mensen zo makkelijk mogelijk maken om hun passie te beleven.
Zwemmen… En duiken in processen, digitalisatie,… Er is veel veranderd tijdens die afgelopen 30 jaar…
Laptop
Rudi: Ik heb eerst goed gekeken. Al doende geleerd hoe de dingen tot stand kwamen. Het ‘reorganiseren’ is later gekomen. Behalve als het over de verslagen van de Raad van Bestuur ging! (lacht) Jef Bollen nam me tijdens één van de eerste dagen mee naar de Raad van Bestuur en ik zou het verslag maken. Ik had alles netjes genoteerd en ik vroeg hoe ik dat kon uittypen. Toen toonde hij me een typmachine bovenop de kast… Ik heb toen resoluut mijn veto gesteld! Dat zou ik anders doen. Ik ben bij Eddy Laeremans gaan aankloppen en omdat ik in het tijdschrift regelmatig een stukje schreef over bestuursvergaderingen, kreeg ik een Toshiba laptop als tegemoetkoming voor mijn schrijfwerk… Dat was de eerste keer dat het verslag van de Raad van Bestuur op een PC werd verwerkt… Het begin van de digitalisatie… (glimlach). Ik heb de typmachine als cadeau gegeven bij Jef zijn pensioen (glimlach).
Meer in EquiTime juni.
Tekst: Kris Van Steen
