Origa v/h Zuid-Pajottenland won afgelopen zondag de 5* GP van Ottawa (Canada). Twee dagen eerder werd de ruin onder zijn Amerikaanse amazone Adrienne Sternlicht ook al derde in de 1.50m-proef. Het ‘Zuid-Pajottenland’ in de stalnaam is een verwijzing naar het Vlaams-Brabantse plaatsje Oetingen. Deelgemeente van Gooik, waar Michel Desmet en Lutgarde Van Vreckem, allebei ondertussen genietend van hun pensioen, Origa fokten. Sinds de fusie met Galmaarden en Herne, ‘Pajottegem’. Origa van Pajottegem, had dus ook gekund bij nader inzien.
Een klein beetje een speciale naam toch. Origa … voor een ruin?
Lutgarde: (enthousiast) In 2014, speelden de Rode Duivels het WK voetbal in Brazilië. Divock Origi ook. Net in die periode werd er hier een hengstenveulen geboren en we hebben toen voor Origi gekozen omdat die zo goed speelde toen. Alle paarden uit die stam kregen namen mee die eindigen op een ‘a’. We hebben hem toen maar omgedoopt naar ‘Origa’. Wij waren onze tijd ver voor vooruit met een genderneutrale naam … (lacht)
Vandaag blijkt ook dat hij het talent heeft van Origi … hij begint regelmatig te scoren … wat doet dat met jullie?
Lutgarde: Daar worden we heel blij en fier van.
Michel: Het betekent dat je een geslaagde fokkeuze hebt gemaakt. Al heb je als fokker niet veel impact op die dingen. Je volgt de paarden die bij ons geboren zijn op. En ineens wint hij een Grote Prijs. Het is afwachten en hopen dat ze goed terecht komen. Dat ze een goede opleiding krijgen en dat ze rustig aan opgebouwd worden voor het grote werk. In het geval van Origa is dat zo gegaan en daar kan je alleen maar blij en tevreden mee zijn.
Was dit een verrassing of volgen jullie hem al op zijn reis vanuit Pajottegem?
Lutgarde: Het blijft altijd een beetje een verrassing als ze zo’n grote wedstrijd winnen. Dat zal voor de ruiter of de amazone ook wel zo zijn. Maar we volgden Origa wel op. Via sociale media en ClipMyHorse.
Hoe ziet jullie fokkerij er uit?
Michel: Het is puur een hobby bij ons. We zijn gestart in 1969 en tot op vandaag zijn er een 30-tal veulens geboren. Dat is niet zo ’n groot aantal als je bekijkt hoe lang we al bezig zijn. Vaak was het zo dat wanneer een merrie een merrieveulen gaf, de merrie verkocht werd en het veulen aangehouden werd en pas kon gedekt worden eens ze drie jaar was. Zo waren er vaak drie jaar zonder veulen.
Lutgarde: De vader van Michel had op zijn boerderij twee ‘loperspaarden’ om het werk op het landbouwbedrijf te doen. Paarden waren dus niet vreemd voor Michel. We zijn in 1969 begonnen met een goede Franse draversmerrie die werd gekruist met Serin van Trezy, een moderne hengst die in de buurt ter dekking stond op de hoeve Everaert. Zo ging dat toen. Je fokte met de hengst die in de buurt stond. Uit de kruising van die draversmerrie Tosca, werd Peggy geboren. Peggy gaf zes veulens. Haar zesde veulen was eindelijk een merrieveulen Elastique (v. Fantastique).
Eindelijk … want daar konden jullie mee verder
Michel: Inderdaad. Als een merrie een merrieveulen gaf, werd de merrie verkocht en bleef het veulen in opfok tot ze kon gedekt worden, meestal op drie jaar. Het tweede veulen van Elastique, was opnieuw een merrieveulen Joyeuse vh Zuid-Pajottenland (v. Oscar de Revel). Elastique werd verkocht en bouwde een internationale sportcarrière uit met Nelson Pessoa. Haar dochter Joyeuse bleef. Het eerste veulen was een merrieveulen Nymfe vh Z-Pajottenland (v. Saygon). Joyeuse werd verkocht en Nymfe bleef. Zij gaf toen ze vier jaar oud was, een merrieveulen Riska (v. Neroli). Nymfe werd verkocht en Riska bleef. Op haar beurt gaf Riska op 4-jarige leeftijd, Aïda van het Zuid-Pajottenland (v. Sheyenne de Baugy).
En dan komen we stilaan in de buurt van Origa en het WK voetbal in 2014 … ?
Michel: Aida bleef, zoals dat de gewoonte was en gaf in 2004 een hengst Elastiek (v. Querlybet Hero). Haar tweede veulen was Gooika (v. Triomphe de Muze). Het is ondertussen 2006. Aida werd verkocht en Gooika bleef. (glimlach) Gooika haar eerste veulen was Jasper vh Zuid-Pajottenland, een hengst van Ogano Sitte. Een jaar later 2010, werd Kwinta geboren. Een volle zus van Jasper dus. Kwinta werd aangehouden voor de fokkerij en haar eerste veulen was Origa vh Zuid Pajottenland. Een hengst van Thunder van de Zuuthoeve. Aangezien Kwinta helemaal geen brave merrie was, werd zij nadat Origa verkocht was, ook verkocht.
En hoe gaat het verhaal dan verder? In tegenstelling tot de carrière van Origi zit die van Origa nadien wel in de lift …
Lutgarde: Origa werd verkocht als veulentje aan de hengstenhouder van Thunder. René Vets. Via René Vets kwam hij als ruin in het commerciële circuit. Origa is nu top dankzij de goede opleiding door de Zweedse amazone Joanne Ekberg. Daarna stak hij de plas over richting Amerika’s superstyliste Adrienne Sternlicht in de USA.
Michel: Volgens mij is Adrienne de perfecte amazone. Ze voelt Origa heel goed aan.
Lutgarde: Dit was haar reactie in de pers na de wedstrijd in Ottawa: “Het was een enorm moeilijk parcours. Je maakt een plan maar moet alsnog sprong per sprong het parcours afwerken. Om hier dan te winnen, dat maakt het nog zo mooi ! Ik heb steeds in Origa geloofd en ben superblij dat we vandaag kunnen bevestigen. Hij heeft de kwaliteiten om de grootste evenementen ter wereld aan te kunnen. Dat ik me vandaag op zijn niveau heb laten zien, is super bevredigend”. Dat is toch mooi om te lezen als fokker. Na zoveel jaren, eindelijk de kers op de taart. We proberen om het in onze fokkerij plezierig en tof te houden. Net zoals binnen onze familie met kinderen en kleinkinderen.
Waarom kozen jullie voor Thunder? Dat bleek dus ook een ‘perfect match’ …
Michel: De moeder van Origa was een dochter van Ogano Site. Een Darco-zoon die gretig sprong met goede reflexen maar bij fokkers ook wel de reputatie had dat hij regelmatig nakomelingen gaf met moeilijk karakter. Thunder had vermogen en stond gekend als een werkwillige hengst met een goede instelling wat Gooika heel erg nodig had gezien ze helemaal geen makkelijke merrie was. Niet echt geschikt voor een hobbyfokker of -ruiter.
Is er op dit moment nog een merrie aanwezig met een naam die eindigt op ‘a’?
Lutgarde: Nee. (glimlach) We hebben wel nog een jaarlingmerrie uit een andere stam. Farnese (v. Fantomas de Muze). Ook uit die stam hebben we al een aantal paarden gefokt. Het is dus nog even wachten vooraleer we terug kunnen fokken.
Zien we jullie terug op de BWP Hengstenkeuring om al een beetje inspiratie op te doen voor een toekomstige hengstenkeuze?
Lutgarde: Waarschijnlijk wel. We volgen die nauwgezet om te zien welke combinaties geslaagd zijn om die combinaties vervolgens te creëren in de eigen fokkerij.
Michel: Voor een fokker is het fokken en streven naar vermogen en ingesteldheid belangrijk en het moeten bovenal gezonde paarden zijn. Het is zoals Professor Dr. Verschoten zegt. ‘In alles zit een erfelijke factor, maar soms en vaak het slechtste eerst.’ Maar, en daar heb je heel weinig controle over, het is heel belangrijk bij wie de paarden terechtkomen en hoe ze gereden worden. Daar hangt alles van af. Soms is er veel frustratie en soms word je een beetje kwaad wanneer je onmachtig toekijkt als het niet verloopt zoals het zou moeten of de paarden verkeerd gereden worden. Dat heb je als fokker echter nooit in de hand temeer alle hengstveulens vertrekken vóór het spenen en de merries niet meer worden afgericht of aangereden en na het spenen onmiddellijk vertrekken.
Maar jullie blijven wel verder doen?
Michel: De kleine stam van Farnese telt twee zogenaamde black-type paarden (min. niveau. 1.45m.) Er is dus potentieel. Ik sluit graag af met de woorden van collega-fokker Andre Leemans “Den beste moet nog geboren worden!” Dus we blijven streven om die beste of nog betere te fokken. (glimlach)
Bedankt en een dikke proficiat Michel en Lutgarde!
Tekst: Kris Van Steen
